სუპერმასპინძელი ფოკუსში: სახლში სიცოცხლის ხალისის დაბრუნება დანაკარგის შემდეგ
სუპერმასპინძელი მარიანა უეცრად მარტო დარჩა სახლში, რომელიც აწგანსვენებულ ქმართან ერთად გაარემონტა. თავის გასამხნევებლად ხელი ბიზნესს მიჰყო — კალიფორნიაში მდებარე თავისი საცხოვრებლის კარი გაუღო სტუმრებს მთელი მსოფლიოდან. მარიანა გვიყვება, როგორ შესძინა მასპინძლობამ მის ცხოვრებას ახალი აზრი და რას ნიშნავს, იყო ქალი მეწარმე:
შვება ვიგრძენი, როცა სტუმრებმა სახლში სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნეს.
მაიკის დაკარგვამ დიდი სიცარიელე დამიტოვა. 2017 წლის მაისში მან ოპერაცია გაიკეთა. ეს სტანდარტულ პროცედურად ითვლებოდა, თუმცა გართულებები ვერ დასძლია. ოთხი დღით ადრე ჩვენი ერთად ყოფნის 26‑ე წლისთავი აღვნიშნეთ.
იმ დროს სახლში ჩემი ქალიშვილიც მყავდა, თუმცა თითქმის ერთი წლის შემდეგ სხვაგან გადავიდა და უეცრად სახლში მარტო დავრჩი.
მასპინძლობის დაწყების კონკრეტული მომენტი ან მიზეზი არ მახსოვს. უბრალოდ, ეს იდეა თავში მიტრიალებდა. ერთხელაც, 2017 წლის სექტემბერში, მეგობრის მოსანახულებლად ორეგონში გავემგზავრე და იქ Airbnb საცხოვრებელში დავრჩი. შესანიშნავი მასპინძელი დამხვდა და ჩემი ისტორიაც მოვუყევი. სწორედ ამ დროს გამიელვა ფიქრმა, რომ მასპინძლობის დაწყება შემეძლო.
ჩემი ქმრის გარდაცვალების შემდეგ მისი პენსიაც შეწყდა და მნიშვნელოვანი შემოსავლის გარეშე დავრჩი. თავად მასწავლებელი, მწერალი და ლანდშაფტის დიზაინერი ვარ. უბრალოდ, იმ დროს კონცენტრაციის შესაძლებლობა არ მქონდა.
Airbnb შემოსავლის მიღების მარტივ წყაროდ წარმომედგინა, თუმცა შრომას მოითხოვს. მარტოხელა ქალს უსაფრთხოების საკითხიც ნამდვილად მაღელვებდა. ჩემი და სტუმრების ოთახებისთვის საკეტები ვიყიდე, თუმცა მხოლოდ ერთხელ დავკეტე ჩემი ოთახის კარი, როცა სტუმარი გვიან ღამით ბინავდებოდა. ნაცნობმა მასპინძელმა მირჩია, სტუმრების დასაინტერესებლად საცხოვრებლის აღწერილობა დამეწერა. როგორც ჩანს, ამან შედეგიც გამოიღო. შესაძლოა, გულუბრყვილოდ მოგეჩვენოთ, თუმცა ადამიანებში უმეტესად კარგს ვხედავ.
მასპინძლობამ დაასრულა ჩემი ჩაკეტილი ცხოვრება. მიზეზი მომცა, რომ სახლის სისუფთავეზე მეზრუნა, არ დავნებებულიყავი და თავი გამემხნევებინა. ამ ყველაფერს კარგი შედეგი ჰქონდა.
ყოველი სტუმარი მაიკს მახსენებს. ეს სევდასაც მგვრის და ძალასაც მმატებს.
მაიკი დურგალი იყო და უყვარდა სახლში მუშაობა. ეს სახლი 1995 წელს შევიძინეთ: დანაგვიანებული და სარემონტო იყო, მაიკმა კი აქაურობა ულამაზეს საცხოვრებლად აქცია. აქ თითქოს მისი სული და ენერგია ტრიალებს — სტუმრები აღფრთოვანებული არიან მისი ნახელავით.
თავს ამაყად ვგრძნობ. ეს გრძნობა ორივე ჩვენგანს ეხება და მიხარია, რომ მისი გაზიარება შემიძლია.
დასაწყისში სტუმრებს ვეუბნებოდი, რომ ქმარი ახლახან დავკარგე, რაც დროთა განმავლობაში შეიცვალა და ეს უკვე აღარ იყო პირველი, რასაც სტუმრებს ვუზიარებდი.
სტუმრებში ძალიან გამიმართლა. რადგან სანტა-მონიკაში ვცხოვრობ, ყველას პლაჟზე წასვლა ან პირსისა და ვენის-ბიჩის მონახულება სურდა, ამიტომ სტუმრებს იშვიათად ვხედავდი, რაც იდეალური იყო, რადგან მარტოობა და სიწყნარე ჯერ კიდევ მჭირდებოდა.
ხან ფინჯან ყავაზე საუბარში ვატარებდით დროს, ხან კი ხელში ჭიქა ღვინით პარმაღის საქანელაზე ვისხედით, სადაც ოკეანის ბრიზი ქროდა. ზოგიერთ სტუმართან საუბარი საოცრად სასიამოვნო იყო. მახსენებდა, რომ ცხოვრება გრძელდება, რამდენად ბანალურადაც არ უნდა ჟღერდეს.
ერთხელ ერთი ახალგაზრდა ქალი მესტუმრა. მაიკის გარდაცვალების შესახებ მასთან არაფერი მიხსენებია, მაგრამ, ალბათ, სახლში მისი ფოტოები შენიშნა. მითხრა, რომ რამდენიმე თვით ადრე ავტოავარიაში შეყვარებული დაეღუპა. ისე გამოვიდა, რომ ჩემთან მას არა მხოლოდ საცხოვრებელი, არამედ ისეთი გარემოც დახვდა, სადაც ძვირფასი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეულ წუხილს სხვას გაუზიარებდა. მე კი მისი სახით ვიპოვე ადამიანი, რომელთანაც მაიკის შესახებ ლაპარაკი შემეძლო. საერთო ენა მაშინვე გამოვნახეთ. რამდენჯერმე ერთმანეთს SMS‑ებიც გავუგზავნეთ. შესაძლოა, ერთმანეთს ვეღარც შევხვდეთ, მაგრამ რაღაც მომენტში მაინც ერთმანეთისთვის უახლოესი ადამიანები ვიყავით.
მასპინძლები სტუმრებს საცხოვრებლებს ვთავაზობთ, თუმცა ზოგჯერ გაცილებით მეტსაც ვუზიარებთ.
სტუმრებისთვის სახლის კარის გაღება დამეხმარა, რომ რაღაც გამეცა მაშინაც კი, როცა ასეთ სიცარიელეს ვგრძნობდი.
ახლა საკუთარი ბიზნესი მაქვს. ბევრი რამ შეიძლება ითქვას იმაზე, თუ რას ნიშნავს, იყო შენი თავის უფროსი და სრულად განკარგავდე საკუთარ ცხოვრებას. როცა ქალი საკუთარ ბიზნესს უძღვება, თავს განსაკუთრებით ძლიერად გრძნობს.
შესაძლოა, ვინმესთვის ზედმეტად სერიოზულად ჟღერს, თუმცა უცხო ადამიანის სახლში მიღებას დიდი შიშიც ახლავს. მასპინძლები დაღლილ მოგზაურებს ვეხმარებით, ხოლო როცა თავად ვგრძნობთ წუხილსა და სიმარტოვეს, ეს ურთიერთობა და კავშირი ძალების აღდგენაში გვეხმარება.
ფოტოები მოგვაწოდა მარიანამ