ამბიციები თითქმის არ მქონდა, როცა ოლიმპიური თამაშების დროს მასპინძლობა დავიწყე. ვფიქრობდი, „მივიღებ იმდენ შემოსავალს, რომ სადმე დავისვენო ხოლმე, ან გათბობის გადასახადი დავფარო“.

მასპინძლობის დაწყებისთანავე მივხვდი, რომ ჩემი სამყარო თანდათან გაფართოვდა. ძალიან მომწონს. ლონდონს ძალიან კარგად ვიცნობ და შემიძლია სტუმრებს ისეთი რამ ვაჩვენო, რაზეც გზამკვლევებში არ წერია. შემიძლია საკუთარი წვლილის შეტანა. სტუმრები ანგარიშს მიწევენ.

ნუ იღელვებთ საცხოვრებელზე, უბრალოდ, ისიამოვნეთ.

ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. მომწონს, რომ შემიძლია მათი დახმარების იმედი მქონდეს. არასდროს მიცდია მისი გამოყენება. შესანიშნავი სტუმრები მყავს ხოლმე, ერთმანეთს ვენდობით, მაგრამ ყველაფერს საფუძვლად უდევს მასპინძლებზე ზრუნვის გარანტია.

დიახ, უზომოდ. მოვახერხე, რომ სამი წელი ქსოვილებზე მუშაობა შემესწავლა მორლის ხელოვნების კოლეჯში. ვქარგავდი, ვკერავდი და საკუთარი ხელით ვქმნიდი ყველაფერს. მოგზაურობის შესაძლებლობა გამიჩნდა. მასპინძლობით მიღებული შემოსავლით ვიყიდე ახალი სამზარეულო და სხვა ნივთებიც შევცვალე.

ვისწავლე, რომ ნივთებს ძალიან არ მივეჯაჭვო.